logo
logo

กำลังใจให้ตัวเองตลอด

ประสบการณ์การจากการเดินทาง ฝึกวินัยทางการเงิน หนังสือที่อ่าน

By :

กำลังใจให้ตัวเองตลอด

เรื่องที่จะเขียนวันนี้ตั้งใจจริงๆ ตามหัวข้อเลยนะ ให้กำลังใจตัวเองด้วย และผู้อื่น เพื่อนๆ ที่ตอนนี้อาจจะมีความวิตกกังวล เครียด รู้สึกเหนื่อยท้อ กับตอนนี้ เพราะก็สถานการณ์ไม่ปกติ โควิดจนเกือบจะเรียกว่า ล๊อคดาวน์อีกรอบ แต่ก็ไม่เรียกอย่างนั้นสะทีเดียว ดีที่รอบนี้ยังออกนอกบ้านได้ แต่ก็ไม่มีคนจะออกตอนกลางคืนสักเท่าไหร่ เห็นใจก็แต่คนทำงานกลางคืน ที่ต้องออกไปหาเงิน แต่สภาพเศรษฐกิจตอนนี้ บรรยายกาศไม่ดีเลย เงียบมาก

เราฟังรายการคุยได้คุยดี และได้แรงบันดาลใจจะเขียนเล่าถึงสิ่งที่ อาจารย์วีระพูดในรายการซึ่งเอามาจากหนังสืออาศรมสนทยาของเขานั่นแหละ เราฟังแล้วอยากเอามาบอกต่อ เพราะมันเป็นคำพูด ง่ายๆแต่ใช้ได้จริงว่ะ บางคนอาจจะเรียกว่าคำคม (แต่คำคมในความรู้สึกเรามันดูกะโหลกกะลาอะ เหมือนโค้ชในเนทที่ออกมาพูดสร้างแรงบรรดาลใจเรื่อยเปื่อยอะ แต่นี่คือง่ายๆแต่รับรู้ได้ถึงแก่น) เรามาเริ่มกันเลย

เขาบอกว่า ใครที่ทำงานอะไรที่คิดว่าสำคัญ และจะมีผลต่อชีวิตในระยะยาวพอสมควร แนะนำให้จดบันทึกไว้ตั้งแต่ต้นจนจบ รับรองว่าคุณจะได้อะไรเยอะแยะมากเหมือนที่คุณวีระทำมาแล้ว …. เราย้อนเวลาไม่ได้แต่เราสามารถบันทึกสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตได้ ไม่ว่าจะเป็น รูปถ่าย ข้อความี่เขียนบันทึกลง หรือสื่ออื่นๆที่เราสะดวก เราฟังแล้วเราเกท เราทำมาสักระยะนึงแล้วแหละ จริงๆแล้ว สมุดบันทึก ของเราก็คือ blog อันนี้ด้วยนะ แต่ก็ไม่ใช่ความรู้สึกลึกข้างในสุดที่เราจะเขียนออกมาได้หมด เวลาเรากังวลใจเราจะเขียนมันลงใส่กระดาษ ว่าเรามีอะไรในใจตอนนี้บ้างที่กังวล แต่เรามักจะลืมเขียนสิ่งที่เรา ดีใจมีความสุขในแต่ละวันนะ เอาจริงๆ เขียนคู่กันเลยก็ได้ เช็คอารมณ์ สภาพใจตัวเองตลอดเวลา

ตอนนี้เรากำลังฝึกฝนสกิลใหม่คือทำขนม เบเกอรี่ เรียกได้ว่ายุคโควิดนี่รายได้เราก็หายไปเยอะ เพราะจะต้องทำงานกับสถานที่ข้างนอก พบปะผู้คน เราเลยต้องหารายได้ทางอื่น แต่มันก็ไม่ได้จะมาเป็นรายได้หลักของเราได้ภายใน 2-3 เดือนนี้หรอกนะ ก็ได้แต่หวังว่าจะฝึกฝนสกิลตัวเอง ตอนแรกก็ได้ทุนคืนมาแล้วหลังจากนั้นค่อยว่ากันว่าจะไปต่อทางไหน ตอนนี้เราทำขนมทุกวันเลย ไม่ได้เครียดอะไรตอนนี้นะ ไม่เหมือนโควิดตอนรอบแรก เรายอมรับว่าเราตกใจ แต่รอบนี้คือชิว อาจจะเพราะเพิ่งกลับมาจากเที่ยวด้วยล่ะ

เราสัมผัสได้ว่าวิธีนึงที่ทำให้คนเหมือนชาร์ทพลังได้จริงๆคือการไปเที่ยวนั่นแหละ ปีที่แล้วเราแทบไม่ได้เที่ยวต่างจังหวัดเลย มีต้นปี 64 นี้เราไปเที่ยวถ้ำนาคา หินสามวาฬ และได้นอนโรงแรม สำหรับเรา การนอนโรงแรมดี มันก้คือการเที่ยว พักผ่อนในรูปแบบหนึ่ง แต่แฟนเราก็ว่านะ ว่าไปอุดรแต่ไปนอนโรงแรมมันก็สิ้นเปลือง แต่สำหรับเรา มันคุ้มค่ามากเลย เราชอบใจมาก มันผ่อนคลายจนเราอยากจะไปบ่อยๆเลยด้วยซ้ำ แต่ก็ต้องดูงบประมาณด้วย

ตอนนี้เราค่อนข้างมั่นใจแล้วว่าคงจะใชีชีวิตอยู่กับแฟนที่ไม่ได้แต่งงานและไม่มีลูก อยู่กันแบบนี้ ทำงานไปเป็นเพื่อนคู่คิดกัน ในระหว่างที่ไปเที่ยวถ้ำนาคา ล่าสุดนี้เราก็มั่นใจไปอีกว่าแฟนเราโอเคมากๆเลย แต่จะไม่พูดถึงแฟนแล้วนะ ขอพูดเรื่องที่สำคัญกับคนอื่นๆที่พอจะเป็นประโยชน์ให้คนที่มาอ่านได้

อาจารย์วีระก็พูดอีกว่า เงินไม่สำคัญแต่ต้องมี (มากพอสมควรและต้องมีไม่น้อยด้วย) เงินทองเป็นอุปกรณ์ ไม่ใช่เป้าหมาย เพราะฉะนั้นต้องฝึกการใช้อุปกรณ์ให้ชำนาญ เหมือนเครื่องมือเครื่องใช้อื่นๆในชีวิต คือเราเข้าใจคำนี้มากๆตอนโตมานี่ล่ะ ในบางครั้งเราอาจจะทำอะไรเพราะคิดว่า ได้เงินมากเงินน้อย แต่จริงๆที่สำคัญเลยคือประสบการณ์ที่ได้ พอมันทำอะไรมาเยอะๆ มันต่อกันได้ ค่อยๆทำไป มันก็ไปได้เรื่อยๆเองล่ะ เงินมันได้มากได้น้อย ก็ตามนั้นล่ะ ตามประสบการณ์

เงินมีเท่าไหร่ไม่สำคัญ สำคัญที่ตอนนี้เรายังหาได้อยู่รึป่าว อันนี้พ่อเราเคยพูดไว้ และเราว่ามันก้จริงแหละ เราหาได้ ใช้บ้างเก็บบ้าง ตามจังหวะชีวิต บางที เก็บได้น้อยก็อืม… พยายามเข้าไปอีก แต่ปีที่แล้ว มีเดือนที่ไม่มีเก็บก็มีนะ ปรับตัวไม่ทันอะ กับการเสียรายได้ไปในช่วงโควิด ตอนนี้เรารู้แล้วว่าเราต้องมีช่องทางเพิ่ม เราไปเรียนเบเกอรี่ มาปลายปีที่แล้ว นับว่าเป็นการตัดสินใจที่ถูกมากๆ 1 อย่างในชีวิตเลย ที่เรียนตอนนั้น เพราะ เรียนพฤศจิกายน ซึ่งตอนนั้น ขายดีมากจริงๆ แทบไม่มีเวลานอนเลย ทั้งทำงานและเรียน บางทีก็ไปเรียนแบบอ๊องๆ แต่ก็ไปเช้าทุกวัน มาเรียนด้วยทำงานด้วยได้ ก็ไปกันได้นะ แต่อย่างที่บอกว่าเหนื่อยมาก แต่ภูมิใจ เรื่องนี้เคยเล่าไปแล้วล่ะ ตอนนี้เราก็เลยมีอะไรให้ทำเยอะเลย ถ้าจะไม่มีงานเข้ามา เราก็ยังมีหารายได้ทางอื่นได้อยู่ เป็นค่ากินไปประจำวัน ไม่ต้องนึกว่าจะเก็บจะอะไร เพราะตอนนี้ไม่ใช่สถานการณ์ปกติ เราก็เข้าใจแหละ

เป้าหมายของเราก็มีในใจแล้ว เราก็อยากจะทำให้ของเก่าเราไม่แตะ ของใหม่ก็เก็บให้มันเหลือเข้าไว้ จะมากจะน้อย ก็แล้วแต่จังหวะ ตอนนี้เราก็ทำเบเกอรี่เพิ่มเติม จริงๆอยากทำวีดีโอ youtube ด้วยนะ ที่ไปเที่ยวมา ก็ค่อยๆทำไป มันก็มีงานที่สำคัญกว่าอยู่แหละ

บางทีการไปนอนโรงแรมดีๆ ก็ทำให้ใจมันดี ปลอดโปร่ง มีกำลังใจทำงานต่อเหมือนกันนะ ชักจะติดใจแล้ว แต่ก็ไม่รู้จะไปนอนโรงแรมไหน ทำใจนอนในกรุงเทพไม่ได้อีก

อยากให้กำลังใจทุกคน เผื่อว่าใครมาอ่านแล้ว จะหางานอดิเรกอะไรทำ ให้ใจมันอิ่มมีความสุขไปได้ในตอนนนี้นะ เราจะบันทึกความรู้สึก ผลงานระหว่างทาง ไว้เป็นบทเรียนในชีวิตสม่ำเสมอละ เราว่าดีอะ เราจะได้รู้ว่าเราทำอะไรไปบ้างแล้ว ที่ผ่านๆมา มันไม่ได้ว่างเปล่า …. มีทั้งประสบการณ์ที่ดีและไม่ดี คละเคล้ากันไป อย่างน้อยการเขียนมันออกมา ก็เหมือนระบายความรู้สึกในใจออกมาได้ด้วยนะ เป็นกำลังใจให้

ว่าจะเขียนเรื่องถ้ำนาคา ไม่ได้เขียนสักทีแฮะ รอนิดนะ

Leave A Comment