ให้กำลังใจตัวเองต้นเดือนนี้ธันวาคม 62

เราพยายามตามอารมณ์ตัวเองให้ทัน ทุกเดือน เมนจะมาวันที่ 7/8/9 นี่ล่ะ เพราะเราไม่อยากเป็นซึมเศร้าและคิดมากอีก ที่สัมผัสได้คือ เราทำขนมปังและเพลียมาก ยืนแล้วเมื่อยสุดๆ ฝืนทำมาก และพอเตรียมอะไรไม่ครบ เราก็หงุดหงิด คือเรื่องมันเล็กนิดเดียว เตรียมมาไม่พอ ก็ไปหามาให้พอ แค่นั้นเองอะ 555 แต่เราตามทันซึ่งดีใจมาก

ระหว่างนั่งบนเครื่องบิน เราได้อ่านหนังสือเกี่ยวกับการควบคุมอารมณ์ คือมันเป็นหนังสือประจำตัวเราเวลาเรารู้สึกไม่ดีๆเลยอะ เราอ่านและเราคิดตาม และมันได้ผลเลยอยากเอามาฝาก

มันเกี่ยวกับเรื่อง การที่เราทำอะไรผิดพลาดล้มเหลว ไม่ได้ดั่งใจ และการทำใจให้มันผ่านๆมันไป ปล่อยวาง จริงๆแล้วมันก็ทุกด้านเลยนะ เรื่องงาน ชีวิตส่วนตัว รีเรชั่นชิพ เขาก็เล่าว่าการที่เราทดลองทำอะไรสักอย่างแล้วมันล้มเหลว มันเป้นธรรมดาที่คนจะรู้สึกเสียใจ ผิดหวัง แต่มันคือ 1 ในกระบวนการการเรียนรู้ของคน บางที ก็ได้แต่คิด จะทำนั่นทำนี่ และไม่ได้ทำซักที เพราะมัวแต่ นึกถึงความเพอเฟค ซึ่งเอาจริง มันไม่มีหรอก มันก็ต้องคอยปรับๆแก้ๆกันไปนั่นแหละ

ที่ค้าขายมาได้ทุกวันนี้เพราะ การลองผิดลองถูกตั้งแต่ทีแรก ถ้าไม่ได้ทำตอนนั้น คงไม่ได้เงินในทุกวันนี้ ถึงจะทุกวันนี้ก็ยังไม่เพอเฟคเลย ต้องเปลี่ยนตลอด

การเป็น Perfectionist มันก็คือความกดดัน ความเครียดอย่างนึง ทำใจสบายๆ อย่าคิดมาก หากทำอะไรผิดพลาด ยิ่งคนเป็นแม่ บางทีอาจลืม ทำนั่นทำนี่ เพื่อลูก ก็อย่าไปเครียดกับตัวองมาก ให้พูดกับตัวเองเสมือนเราเป็นเพื่อนกับตัวเอง รักตัวเอง ถ้าพลาด คราวหน้าก็แก้ใหม่ ทำใหม่ เท่านั้นเอง

บางทีคนเราก็ใช้หลัก สังคมตัดสินเราว่า เราควรจะรู้สึกอย่างไรกับเรื่องบางเรื่อง เกี่ยวกับตัวเราเอง ถ้าเราโชว์ความไม่เพอเฟค ก็คิดไปว่า คนอื่นๆอาจจะรักเราน้อยลง ซึ่งจริงๆแล้วไม่เลย เราควรมีอิสระทางความคิด รู้สึกในแบบที่เรารู้สึก เราสังเกตมาตลอด ใน Social media หลายๆคนพยายามสร้างภาพให้ตัวเองดูดี มีงานการดี ชีวิตดี จริงๆเขาก็คงดีนั่นแหละ ไม่ได้สร้างภาพอะไร แต่ต้องดึงสตินิดนึงว่า แต่ละคนแต่ละวัน มันไม่ได้ดีทุกวัน มันมีวันที่แย่ ที่เขาก็คงไม่มาโพสบอก หลายๆคนก็สร้างตัวตนกันออนไลน์ อยากให้คนคิดว่าเราเป็นคนอย่างไรก็โพส ย้ำๆไป 30 วัน 60 วัน คุณจะกลายเป็นคนแบบที่คุณโพสนั้นทันที ได้สิทธ์นั้นค่ะ !! 55+ มันไม่เหมือนเพื่อนกันที่คบกันมาตั้งแต่ มัธยม มหาลัย อันนั้น รู้ไส้รู้พุงกันหมดละ ไม่มีคำว่าไฮโซ

สำหรับคนที่ Sensitive อ่อนไหวง่ายแบบเรา มันจะมีบางเวลาที่ ดู Social Network แล้วไม่มีความสุขเท่าไหร่ พอเวลาเราทุกข์ใจ Down ๆ มา การดูเฟสบุคก็ไม่ได้ทำให้เราแฮปปี้ เอาจริงๆ เรา Unfollow คนไปเยอะมากนะ แต่ไม่ได้หมายความว่าเราไม่อยากเป็นเพื่อนพวกเขา แต่ไม่รู้สักเรื่องก็คงไม่เป็นไร เรากับเขาไม่ได้ผิด บางคนมัน Toxic จริง เราเลือกไม่ดู (เราก็อาจจะเป็น toxic สำหรับบางคนในบางเวลาได้เหมือนกันนะ เวลาเราโพสอะไรลงไป)

เอาเป็นว่า ใช้ชีวิตให้เรามีความสุขนั่นแหละ ฟังดูอาจเห็นแก่ตัว แต่มันก็คือการเอาตัวรอด เราก็ต้องรักตัวเราเอง มากกว่าใครอยู่แล้ว (ถ้ามีลูกอาจคิดอีกอย่าง) หลังๆเราก็ฟังพวก coaching บ่อยนะ บางทีก็งงว่า ทำไมต้องให้ใครมาบอกด้วยวะว่าควรคิดอะไรยังไง คิดเองไม่เป็นรึ 555

จริงๆแล้วความเป็น Perfectionist กับความผลัดวันประกันพรุ่ง เขาว่ามันเป็นพี่น้องกัน เรื่องเดียวกัน เพราะเรา อยากทำให้มันออกมาดูดี ไงเลยไม่ทำมันซะเลย เพราะกลัวผิดพลาด 555 เราถึงตัดสินใจ เขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเลย เราอ่านแล้ว เอามาเขียนตามสไตล์เรา ถึงมันจะดู งี่เง่าไม่ประติดประต่อ แต่ก็จะทำ ทำให้มันออกมาเห็นรูปร่าง เราอยากรู้ว่าถ้าทำ blog ไปต่อเนื่องแล้ว ถ้ามันจะ fail ก็ให้มันเป็นกระบวนการเรียนรู้และจะได้ไปทำอย่างอื่นต่อ

เราควรทดลองทำสิ่งใหม่ๆ ออกจาก comfort zone และถ้าหากมันผิดพลาด ก็ทำความเคยชินกับมัน จนให้มันรู้เลยว่า มันคือขั้นตอนการทำให้ชีวิตสมบูรณ์แบบ และอย่าลืมว่า การจะปล่อยผ่าน อะไรๆที่ทำแล้วมันไม่สมหวังดังใจ ต้องใช้เวลาเหมือนกันนะ จากคนที่อยากเพอเฟคมากๆ กลายมาเป็นธรรมดา มันก็ต้องใช้เวลาของมัน

จริงๆแล้วเราอยากเขียนเรื่อง entertainment และออกกำลังกาย ไปฟิตเนส ยิมนะ แต่พอถึงเวลาเขียนขึ้นมาจริงๆ แม่งมา PMS ตลอด เพราะ มันเป็นช่วงที่เราอ่อนแอ ทางด้านจิตใจ ร่างกาย เราไม่แข็งแรงเลย

เราหางานอะไรทำที่มันเบาๆ การอ่านหนังสือ ก็คือ หนึ่งในงานที่เราว่ามันผ่อนคลาย การคุยกับลูกค้าหนักๆ ก็ต้องดูจังหวะเหมือนกันนะ บางคนมาแบบ เร่ง และไม่รู้จะตอบยังไง มันคิดเยอะ ก็ผ่านไปก่อน แล้วพอถึงวันที่แข็งแรงก็มาดูเป้าหมาย คิด COntent เรื่องหนักๆ สาระๆเยอะหน่อย งานตอนนี้คือการคิด Content จริงๆอะ

จริงๆแล้วเรามีความผิดพลาดทางด้านการเงิน อยากบอกด้วยอะ แต่นั่นแหละความผิดพลาดที่เราเรียนรู้ในวัย 25-32 ที่เราก็ปรับปรุงอยู่ สมัยก่อนเราเที่ยวเก่งมาก ไปต่างประเทศ กินอาหารร้านอาหาร ไม่ได้เก็บตัง แต่ตอนนี้เรารู้แล้วว่าต้องเก็บ ปีนี้เป็นปีที่เราพัฒนาหลายด้านนะ เดี่ยวมีเขียนต่อ

มันจะมีไกด์ทางความคิดเรื่องความไม่สมบูรณ์แบบคือ หากเรากังวลว่า ทำอะไรมาแล้วมันไม่เพอเฟคดังหวัง ให้เราคิดถึง สิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่อาจเกินขึ้นได้ ว่าเป็นยังไง ให้เขียนมันไว้เลย ว่ากลัวอะไร แล้ว ความจริงที่เกิดขึ้นเป็นยังไง เช่น… ล่าสุด เรารับออเดอร์ลูกค้าและมันเป็นสิ่งที่เราควบคุมไม่ได้ มันได้อย่างเสียอย่าง ได้ดีอีกอย่าง ไม่ดีอีกอย่าง ไม่รู้จะเอาแบบไหนแล้วลูกค้าจะถูกใจ สรุป ก็โดนว่ามาแหละ 555 แต่แล้วยังไงล่ะ มันก็ผ่านไป กินอิ่ม นอนหลับ เหนื่อยในวันนั้น แต่ก็ได้ตังมาแล้ว จบ …. มันไม่ได้จะเป็นจะตาย อย่าเพิ่มความเครียดให้ตัวเอง พลังในชีวิตมันจะลดลง ปล่อยตามสบายๆ

เราควรเขียนมันไว้เลยว่าเรากลัวอะไรบ้าง 1,2,3,4 จริงๆเราอยาก ชาเล้น ตัวเองเหมือนกัน เช่น อาทิตย์หน้านี้ เราจะขายของปีใหม่ คุ้กกี้ขนมปัง แบบ Hard sell ถถถ ซึ่งเราก็กลัวเว้ย เรากลัว กลัวมาตลอด เป็นความกลัวที่งี่เง่า พูดเลย เพราะไม่ได้กลัว ขายไม่ได้ เพราะมันได้แน่ แต่ไม่ทำ เราอยากบันทึกไว้เลยว่า วันที่ 1 เราทำอะไร รู้สึกยังไงก่อนทำและหลังทำ เรารู้ว่ามันจะโล่ง เพราะเราทำไปแล้ว เราทำป้ายมาแล้วนะ แต่ยอมรับว่างานมันไปช้า เพราะมีงานประจำที่เยอะมาก เดือนพย นี่เยอะที่สุด ธันวาจะได้เร่งเครื่องละ

ปีหน้าคิดอยู่ว่า อะไรที่ทำแล้ว บั่นทอนจิตใจ จะตัดออก เอาอย่างอื่นมาแทน เพราะทนไม่ไหว 555 กับจิตที่กังวล ต้องรองรับอารมณ์คนมากเกินไป เครียด

มันมีอีกอย่างคือให้เอาสิ่งที่เราทำไม่เป็น หรือกลัวที่จะทำมาทำ และให้คิดไว้เลยว่าถ้ามัน ล้มเหลว คือเรากำลังเรียนรู้ ที่จะพัฒนามัน อย่ายอมแพ้

แชร์ ความรู้สึกให้เพื่อน หรือคนใกล้ตัวฟังบ้าง ความล้มเหลว ไม่ได้แย่เสมอไป เผลอๆ เพื่อนได้ฟังแล้วอาจจะบอกว่า เห้ย เป็นเหมือนกัน งั้นงี้ มีเพื่อนช่วยคิดก็ยังดีกว่าคิดคนเดียวนะ บางที ให้ลองใช้ App whisper มันคือ app สำหรับบอกความผิดพลาดในชีวิต ที่ทุกคนเอามาแชร์แบบ ไม่เปิดเผยตัวตน แต่คนอื่นก็สามารถเข้ามาคอมเม้นได้นะ แต่ไม่มีใครที่รู้จักใครเลย

สำหรับบลอกวันนี้ ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคน และก็เป็นกำลังใจให้ตัวเอง ผ่านเวลาแบบนี้ไป อาจจะอ่อนเพลีย ต้องไปออกกำลังกาย ทำสิ่งที่ตัวเองชอบ สนใจ แล้วมันก็จะเบี่ยงเบนความสนใจไปทีอื่นเราว่า