ชีวิตปกติ คือชีวิตที่ได้เขียนบลอก ถ้าไม่ได้เขียนบลอก คือแม่ง ยุ่งมาก หรือไม่มีอารมณ์ทำอะไร ปีที่ผ่านมานี่ กูตีค่าว่ามันผ่านไปแล้ว กูเริ่มใหม่ตั้งแต่ตอนนี้เลย อยากบันทึกไว้เป็นบทเรียนว่าเกิดไรขึ้นบ้าง ความหลงผิดมันเป็นยังไง ทำไม คือกูว่าคนเรา แม่งหลงผิดได้ทุกอายุ ไม่จำเป็นจะต้องเป็นสมัยเรียนมต้น มปลาย ในวัย เข้า38 ของกู กูว่า ปัญหาที่มากเกินไป แม่งทำให้คนหนีได้ หนีแบบไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้วเลย และไม่อยากแก้ปัญหาด้วย อยากเตือนตัวเอง ในวันที่ คนที่เรารัก มีปัญหา ต้องอยู่ใกล้ ต้องเกาะติด อย่าให้ใครรู้สึกว่ากำลังสู้อยู่คนเดียว  เราไม่ได้รู้สึกว่าเราสู้อยู่คนเดียว เรารู้ว่าเรามีย้งที่อยู่ด้วยกันตลอด แต่ความเกรงใจของเรา เราไม่อยากเล่าให้ย้งฟังมาก เพราะเรารู้ว่าย้งก็มีปัญหาของย้งอยู่ ที่กำลังแก้ ปีโควิดที่ผ่านๆมา มันทำให้เราบาดเจ็บเรื่องเงินหนักมาก (หนักมาก = หนักที่สุด) ไม่มีขั้นกว่านี้แล้ว 555 ตอนกุมภาพันธ์ เราบ่นทุกวัน เราเศร้า เราพูดให้ย้งฟังเรื่องเดิมๆ ย้งก็ยังอยู่กับเรา ฟังเรา ไม่ตัดสินเรา คือนี่คือสิ่งที่มีค่ามากที่สุด ที่เราจะหาได้จากคนๆนึงเลยว่ะ การฟังเรื่องเดิมๆทุกๆวัน แม่งเอาเรื่องอยู่นะ … Continue reading ทำงานได้แล้วป่ะมึงงงงงงงง

มาเขียนบลอกเล่าความรู้สึกไว้นิดนึงว่า ปีนี่ 😖😩 ทำอะไรไม่ได้เป็นชิ้นเป็นอันเลยสักอย่าง ตั้งแต่ต้นปีที่มีเรื่อง และก็ทำเสียผู้เสียคนไปพักนึง เพราะความเหนื่อย เครียด ผิดหวัง ท้อใจ…. ตอนนี้ผ่านมา 10 เดือนละ ตุลาคม 21 ไม่มีผลงานใดๆ อ้อ มี shopee live อะที่เริ่มทำใหม่ จะเซทว่า อีก 2 เดือนสิ่งที่อยากได้เก็บไว้ใน portfolio ชีวิตคือ google analytics แพคเกจปีใหม่ bootstrap website ลดอ้วนให้ได้อีก 3 กก ความดัน 120 เนี่ย ปีนี้เอาแค่นี้  ชีวิตจังหวะนี้ไม่ได้ต้องการเพื่อน ….. แต่ก็ไม่อยากหายไปจากเพื่อน เซตไว้ว่า อาทิตย์นึงอยากจะเจอเพื่อนสัก 1 คน เรื่องแฟนและครอบครัวพ่อแม่ ก็ยังเหมือนเดิม เก็บไว้อยู่ในใจแล้วกัน ปีนี้เป็นปีที่ไม่รู้สึกถึงวันศุกร์ทั้งปี ปกติวันศุกร์ จะจอย ออกไปขับรถเล่น ไปเที่ยวที่นั้นนี้ แต่ปีนี้ … Continue reading ความไม่รู้สึกวันศุกร์

รู้สึกอ่อนแอ มีปัญหาในใจ หลังๆ อาจเพราะเราหาเงินไม่ได้เท่าเดิม และเราก็แก้มันไม่สุด มันยังแก้ไมไ่ด้ จากคนที่ทำงานเอง หาเงินเอง อยากได้อะไรซื้อเอง ไม่เคยต้องขอเงินใคร กลายเป็นเราต้องขอเงินแฟน ขอเงินพ่อแม่ ….. เราไม่คิดว่าปีนี้จะมาถึงขนาดนี้ได้ ยอมรับว่าหลุดโฟกัสกับการหาเงินมาตั้งแต่ ต้นๆปี มาจนถึงวันนี้ก็ยัง งงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมไม่โฟกัสให้สุด เราสัมผัสได้ว่าเราอาจจะต้องเสียความสัมพันธ์ที่เราแคร์มากที่สุด คนที่อยู่ใกล้กับเรามากที่สุด เพราะเราก็ไม่ได้ใส่ใจด้วย เรามีแต่ใส่อารมณ์ และก็คงไม่มีใครอยากจะทน ถึงแม้ว่าเราจะมาทำดีตอนนี้ เราอยากแก้ไขอะไรให้มันดีขึ้น แต่ความรู้สึกคนก็ไม่ได้เปลี่ยนกันง่ายๆ คนที่โดนทำร้ายใจ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก็คงจะจำ นั่นแหละว่าเราเป็นคนแบบนี้ ความที่คบกันมานานแล้ว มันก้ทำให้รักมันจางลงเรื่อยๆ แต่เราไม่เคยอยากเลิกเลย ตอนนี้เราเชื่อว่าก็ไม่มีใครที่อยากเลิกกันทั้ง 2 คน เราอยากฝืน คบกันต่อแบบความรู้สึกเหมือนเดิมที่เราเต็มที่ (แต่มันไม่เต็มที่แล้วอ่ะ ) เราเป็นคนยุกยิกอยู่นิ่งไม่เป็น เราจะต้องจองตั๋วไป อุดร ไปกลับกรุงเทพ จองล่วงหน้า นานๆก็เคย ทำไมความรู้สึกนี้มันหายไป กลายเป็นว่าเราอยากอยู่บ้าน ทำแต่งาน ทั้งๆที่ไปอุดร ก็ช่วยกันทำงานได้ตลอด อยู่ด้วยกันก็ยังดีกว่าอยู่คนเดียว เราเหนื่อย … Continue reading sensitive

ทุกวันนี้ จะทำอะไรทีก็มีการโอนเงิน ใช้ออนไลน์เป็นหลัก คนเริ่มใช้เงินสดน้อยลงทุกวัน แต่ก็ยังมีคนที่ใช้อยู่นะ… ในมุมร้านค้าเล็กๆ ชอบรับเงินสดมากกว่า เงินโอนแหละ แต่ก็เข้าใจว่า ขายออนไลน์มันขายได้ทั่วประเทศทั่วโลกมากกว่า ถ้าไม่โอนแล้วจะขายได้ยังไง ถ้าเป็นคนที่มาที่ร้านได้ (ตั้งใจจะมาที่ร้าน) สินค้าที่ ราคาสูงต้องใช้ข้อมูลในการตัดสินใจ คนก็ยังใช้ร้านค้า retailer อยู่ดี มันก็ทำให้จ่ายเงินสดหน้าร้านได้ สำหรับเราร้านเล็กๆ เราดูแลเงินเอง มันก็ทำได้แหละ ร้านใหญ่ๆ คงไม่ค่อยชอบบริหารเงินสดที่เป็นเงินแบงค์เท่าไหร่ เรายังมีความเชื่อเดิมๆ เราไม่ชอบใช้เครดิตการ์ด เพราะการจับเงินสดทุกวัน มันได้อีกฟีลนึงเหมือนกันนะ และพอเวลาใช้ มันใช้ยากกว่า สำหรับเงินสด เถ้าแก่ร้านเล็กๆรู้สิ่งนี้อยู่เราว่านะ แต่เงินก็หายง่ายเหมือนกัน สมมุติ ใช้อะไรเงินสดทั้งหมด ซื้อรถ เงินสด แบบนี้น่ะ มันทำให้คนคิดเยอะมากกว่า ไปกู้แบงค์ไฟแนนซ์นั่นนี่แหละ เราว่า ทุกวันนี้อะไรๆก็เครดิต ผ่อน 0% เราว่ามันทำให้คนเครียด ในระยะยาว มันมีความสุขแค่ตอนได้ของมาเท่านั้น ถ้าจะให้สบายใจเลย ซื้อเงินสดทุกอย่างดีกว่า แม้กระทั่งบ้าน ถ้าไม่มีเงินสด ไม่ต้องซื้อ เราอายุเยอะแล้ว จะมานั่งผ่อน 30 … Continue reading ทำไมถึงไม่ชอบ Cashless society